Każdy wie, jaki powinien być lider z prawdziwego zdarzenia: obowiązkowy, przykładny, pracowity i odporny na stres. Nie wszyscy zdają sobie jednak sprawę, że za tymi cechami stoją też inne – często niewidoczne na pierwszy rzut oka. Jakie jest 5 ignorowanych cech dobrego lidera?
Po pierwsze – optymizm
Wyniosły i apodyktyczny szef, któremu nigdy nic się nie podoba, może i jest dobrym przywódcą, ale tylko na chwilę, bo każdy jak najszybciej chce od niego uciec. Prawdziwy lider powinien być optymistą! Nie znaczy to jednak, że ma chodzić z głową w chmurach. “Optymistyczne zarządzanie” to umiejętność, którą trzeba wypracowywać latami; polega ona na wierze w to, że mimo kryzysów będzie dobrze, ale też umiejętności rozwiązywania problemów. Nie chodzi przecież o to, by czekać na sprzyjające okoliczności – trzeba brać sprawy w swoje ręce! Dobry menadżer nie może jednak się poddawać, bo jeśli on przestanie mieć wolę do działania, to jego pracownicy także. Poza tym uśmiechnięty i radosny przywódca zaraża pozytywną energią!
Po drugie – spójność mowy i czynów
Nikt nie lubi, kiedy ktoś mówi jedno, a robi drugie – a szczególnie, jeśli jest szefem! Prawdziwy lider powinien być więc “wewnętrznie spójny”. Oznacza to, że za jego deklaracjami idą czyny, a on sam buduje w ten sposób swoją wiarygodność. Przełożony musi budzić zaufanie, bo jest on kamieniem węgielnym zespołu. Liczy się jego słowność i konsekwentość w każdych okolicznościach.
Po trzecie – umiejętność słuchania
Jedną z najważniejszych cech każdego lidera są zdolności komunikacyjne. Nie chodzi tu jednak wyłącznie o umiejętność przeprowadzenia inspirującej prezentacji, ale także zdolność słuchania tego, co pracownik ma do powiedzenia. Istotna jest nie tylko rozmowa “na forum”, w towarzystwie całego zespołu, ale także indywidualna. Umiejętność słuchania jest bardzo ważna i trudno ją wypracować, bo każdy pracownik ma własny styl komunikacji. Bez budowania indywidualnych relacji z podwładnymi trudno mówić o dobrej kondycji zespołu.
Po czwarte – elastyczność
Mówiąc o elastyczności, nie mamy na myśli tego, że lider musi naginać się wobec innych. Chodzi raczej o to, że powinien on wypracować zdolność takiego zarządzania, by w każdej sytuacji znaleźć wyjście – co sprawdza się szczególnie podczas kryzysów. W elastyczności chodzi także o to, by potrafić słuchać, co do powiedzenia mają inni. Może któryś z pracowników ma lepszy pomysł na rozwiązanie problemu? Ważne, by nie popadać w schematy i próbować nowych rzeczy.
Po piąte – odrobina pokory
Każdy przywódca powinien być mądry, nie uważając się jednocześnie za najmądrzejszego. Owszem, lider nie bez powodu zajmuje swoje stanowisko, bo najpewniej doszedł do niego ciężką pracą i to on, a nie kto inny, został wybrany na pozycję szefa. Ważne jest jednak to, by mieć świadomość, że inni też mogą mieć dobre pomysły, a my sami nie jesteśmy wszechwiedzący. Poza tym, pokora sprawia, że wciąż chcemy się rozwijać – bo po prostu wiemy, że do ideału nam jeszcze daleko. Pokory nie można jednak mylić z uległością, gdyż ostatecznie przywódca może być tylko jeden.
Dobry lider to ktoś, kto potrafi połączyć wszystkie powyższe cechy. Wiemy jednak, że ich wypracowanie może trwać całe lata. Na szczęście to zupełnie normalne, nie warto więc poddawać się w połowie drogi. W końcu, bądź co bądź, uczymy się przez całe życie!
