Koszty zatrudniania pracownika z pewnością nie należą do najmniejszych. Pracodawca może jednak oszczędzić, jeśli zdecyduje się na zatrudnienie określonej grupy osób. Oto kilka wskazówek, którymi można posłużyć się podczas rozważania, komu najlepiej dać pracę w naszej firmie.
Odpowiedni rodzaj umowy
Jedną z najważniejszych kwestii jest dobór odpowiedniej umowy. Z punktu widzenia pracownika najbardziej korzystna jest umowa o pracę – podpisując ją, pracownik zyskuje wiele przywilejów oraz ochronę w postaci składek na ubezpieczenie społeczne. Do przywilejów pracowniczych należy przede wszystkim prawo do płatnego urlopu, płacy minimalnej, ochronnych okresów wypowiedzenia, zasiłku dla bezrobotnych w przypadku utraty pracy oraz możliwość dochodzenia swoich praw w sądzie pracy.
Z perspektywy pracodawcy bardziej korzystne jest podpisanie z osobą zatrudnioną umów pośrednich, np. na czas wykonania określonej pracy, na okres próbny, umowę o pracę na czas określony lub umowę na zastępstwo. Popularne są także tzw. umowy o świadczenie usług, czyli dobrze znane umowy o dzieło lub zlecenie. Decydując się na zatrudnienie na takich zasadach, pracodawca jest zwolniony z obowiązku przyznawania pracownikowi przywilejów, zawartych w kodeksie pracy oraz łożenia na niektóre składki. Umowa o dzieło zwalnia całkowicie z odprowadzania składek ZUS (zarówno na ubezpieczenie społeczne, jak i zdrowotne). Umowa zlecenie wiąże się już natomiast z koniecznością płacenia składek za pracownika, istnieją od tej reguły jednak pewne wyjątki, np. wtedy, gdy pracownik podpisał umowę o pracę z innym pracodawcą.
D0 2016 roku obowiązuje także ustawa, według której zleceniobiorca, który podejmuje kilka zleceń równocześnie, musi odprowadzać składki na ubezpieczenie emerytalne oraz rentowe jedynie na podstawie jednej umowy, wybranej spośród pozostałych. Przepis ten został jednak zniesiony z powodu wielu nadużyć.
Zatrudnienie studenta
Istnieją przypadki, w których pracodawca jest całkowicie zwolniony z odprowadzania składek za pracownika. Jest tak np. wtedy, gdy zatrudniamy studenta – w przypadku umowy-zlecenie, mając nie więcej niż 26 lat, nie podlega on ubezpieczeniu zdrowotnemu ani społecznemu. Składek ZUS nie trzeba również odprowadzać, zatrudniając uczniów gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych oraz ponadpodstawowych.
Zatrudnienie osoby starszej
Składek nie trzeba także opłacać w przypadku, kiedy pracownik osiągnie odpowiedni wiek: kobiety – 55 lat, a mężczyźni – 60. W tym przypadku, pracodawca zwolniony jest z płacenia na rzecz Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Korzystne może okazać się także zatrudnienie emeryta lub rencisty, który może otrzymać z PFRON dofinansowanie do wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne.
Zatrudnienie bezrobotnego
Opłacalną z punktu widzenia pracodawcy formą zatrudnienia jest także przyznanie stanowiska w firmie osobie ze statusem bezrobotnego. Urzędy pracy organizują staże dla pewnej grupy bezrobotnych. Najkrótszy taki staż może trwać 3 miesiące, najdłuższy – pół roku. Stażysta dostaje stypendium od urzędu pracy, co oznacza, a pomiędzy nim a faktycznym pracodawcą nie ma oficjalnego stosunku pracy. Dla przedsiębiorcy zatrudnienie bezrobotnego stażysty jest całkowicie bezpłatne.
Zatrudnienie rodziców
Wreszcie, pracodawca ma możliwość zatrudnienia młodych rodziców, powracających na rynek po urlopie wychowawczym. Właściciel firmy może w tym wypadku starać się o świadczenie aktywizacyjne albo grant na telepracę.
Świadczenie aktywizacyjne dotyczy tych rodziców, którzy w okresie 3 lat przed rejestracją w urzędzie pracy jako bezrobotni, zrezygnowali z pracy zarobkowej ze względu na konieczność wychowywania dziecka. Zatrudnienie takiego rodzica na okres 12 miesięcy wiąże się dla pracodawcy z dofinansowaniem w wysokości ½ minimalnego wynagrodzenia. Warunkiem jest tutaj zatrudnienie takiej osoby na czas min. 6 miesięcy po okresie dofinansowywania. Przy zatrudnieniu na 18 miesięcy, dofinansowanie dla pracodawcy wynosi 1/3 minimalnego wynagrodzenia. Po tym okresie musi on zatrudnić rodzica na czas min. 9 miesięcy.
Grant na telepracę przysługuje tym pracodawcom, którzy zatrudniają powracających na rynek pracy rodziców, posiadających co najmniej jedno dziecko w wieku do 6 lat oraz którzy w okresie 3 lat przed rejestracją w urzędzie pracy jako bezrobotni zrezygnowali z zatrudnienia z powodu konieczności wychowywania dziecka. W przypadku świadczenia przez rodzica telepracy, pracodawca może otrzymywać dofinansowanie w wysokości maksymalnie 6-krotnej w stosunku do minimalnego wynagrodzenia. Warunkiem jest tutaj zatrudnienie rodzica na 12 miesięcy na pełen etat lub na 18 miesięcy na pół etatu. Grant na telepracę nie może zostać przyznany, jeśli pracodawca lub przedsiębiorca zatrudnia swojego małżonka, rodziców, rodzeństwa, własnych lub przysposobionych dzieci oraz dzieci współmałżonków. Jeśli dojdzie do takiego nadużycia, nastąpi konieczność zwrócenia otrzymanych środków.
