W czasie pokoju szykuj się na wojnę! – ta stara maksyma może też mieć zastosowanie w zarządzaniu przedsiębiorstwem i uniezależnieniu go od koniunktury. Dobre czasy i sprzyjająca sytuacja finansowa potrafią bowiem uśpić czujność nawet doświadczonej kadry zarządzającej. Tymczasem na dynamicznie zmieniającym się rynku prosperita może skończyć się tak nagle, jak się zaczęła. W takiej sytuacji firmy, które zabezpieczyły swoją przyszłość mają łatwiej i nie muszą sięgać po drastyczne środki, aby zapewnić sobie przetrwanie.
Aby uniknąć sytuacji, w której ze względu na pogorszenie się sytuacji finansowej ucierpi nasz firma warto wdrożyć tzw. “bezpieczniki”. Bezpieczniki to nic innego jak wewnętrzne przepisy i procedury, które zostają uruchomione gdy zaistnieją ściśle określone okoliczności. Najczęściej są to oszczędności, które dotykają pracowników – dlatego przekonanie personelu do ich zastosowania nie należy do prostych czynności. W wypadku, gdy w firmie działają związki zawodowe, wdrożenie takich procedur może być wręcz niemożliwe. Niestety pracownicy mało kiedy rozumieją, że częściowe zmniejszenie ich uposażeń, może uratować firmę przed utratą płynności finansowej, a w konsekwencji bankructwem. Wyjściem z sytuacji jest takie skonstruowanie przepisów firmowych, aby “bezpieczniki” wchodziły w życie automatycznie. W takiej sytuacji nie jest konieczne zawieranie porozumień z pracownikami i związkami, a “zaciskanie pasa” rozpoczyna się natychmiast po przekroczeniu zdefiniowanych parametrów. Oszczędności dotykają w pierwszej kolejności dodatków finansowych takich jak premie i np. bonusy roczne, ale też świadczeń pozapłacowych, które nierzadko stanowią sporą część wynagrodzeń. Zdarza się też niestety, że firmy dopuszczają się nadużyć i kierując się maksymalizacją zysków naruszają istotne dobra i prawa pracowników. W takiej sytuacji wspomniane związki zawodowe, mogą okazać się konieczne dla ochrony przed zbyt agresywną i bezzasadną polityką oszczędności.
W takim układzie przy wdrażaniu tych procedur najlepszy jest kompromis, który z jednej strony chroni firmę przed złą koniunkturą, a z drugie zabezpieczy interesy pracowników, chroniąc ich przykładowo przed zwolnieniami grupowymi, ale też nieuzasadnionymi restrykcjami.
